Assassin’s Creed Valhalla is een leuk stoeipartij, maar evolueert niet in een vermoeide formule
ONZE EVALUATIE
Assassin’s Creed Valhalla is een leuke game, met leuke gevechten en een prachtige omgeving. Maar het zit ook vol met het open-wereld drukke werk dat de serie de laatste tijd kenmerkt.
VOOR
- Robuuste gevechten en personage-ontwikkeling
- Grote, prachtige open wereld
- Interessant verhaal en personages
TEGEN
- Overvol met drukke werkzaamheden
- Tekenend verband met Assassin’s Creed
- Bouwt weinig voort op Origins en Odyssey
Assassin’s Creed Valhalla is een van de allereerste games voor zowel de PS5 als de Xbox Series X. Maar hoewel de graphics prachtig zijn, is de gameplay onmiskenbaar last-gen. Opnieuw kruip je in de huid van een krijger die verwikkeld raakt in een strijd tussen twee geheime genootschappen op een cruciaal punt in de geschiedenis. Opnieuw vermoord je een paar dozijn hooggeplaatste doelwitten en ontrafel je een groot complot. En opnieuw verken je een enorme wereld die interessant begint, maar steeds meer in herhaling valt naarmate je langer speelt.
Als dit veroordelend klinkt, is dat niet zo – niet helemaal, tenminste. Assassin’s Creed Valhalla is nog steeds een leuke game, en een prima manier om je deze herfst op je nieuwe console te storten. (Hoewel het ook beschikbaar is op current-gen systemen en prima draait, voor degenen die nog niet klaar zijn om de sprong te wagen). Het gevechtssysteem is genuanceerd en leuk, de wereld bevat veel mysteries die het ontdekken waard zijn en het centrale verhaal is best goed – ook al is de Assassin’s Creed-verbinding niet meteen duidelijk.
- PS5: Lees de volledige recensie
- Lees wat wij vonden van de Xbox Series X
Als Assassin’s Creed Odyssey je liet afvragen of de formule nog een broodnodige shakeup zou krijgen, is het antwoord van Valhalla een tevreden schouderophalen. Maar Valhalla is op zijn minst niet slechter dan de games die eraan voorafgingen – en er zit altijd wel wat waarde in het nauwgezette historische toerisme van de franchise. Lees verder voor onze volledige Assassin’s Creed Valhalla review.
Assassin’s Creed Valhalla – PS4
Dit is de standaard editie van Assassin’s Creed Valhalla voor de Playstation 4 (PS4), opvolger van de populaire voorgangers Assassin’s Creed: Odyssey en Assassin’s Creed: Origins. In Assassin’s Creed® Valhalla ben jij Eivor, een dappere Viking die grootgebracht is met verhalen over gevechten en glorie. Verken een dynamische en prachtige open wereld die zich afspeelt in de duistere middeleeuwen van Engeland. Overval je vijanden, breid je nederzetting uit en bouw je politieke macht op om jouw plaats tussen de goden in Walhalla te verdienen.
Assassin’s Creed Valhalla – Drakkar Edition – Xbox One & Xbox Series X
Dit is de special editie van Assassin’s Creed Valhalla: Drakkar Edition voor de Xbox One & Xbox Series X. Dit is de opvolger van populaire voorgangers zoals Assassin’s Creed: Odyssey en Assassin’s Creed: Origins. In Assassin’s Creed® Valhalla ben jij Eivor, een dappere Viking die grootgebracht is met verhalen over gevechten en glorie. Verken een dynamische en prachtige open wereld die zich afspeelt in de duistere middeleeuwen van Engeland. Overval je vijanden, breid je nederzetting uit en bouw je politieke macht op om jouw plaats tussen de goden in Walhalla te verdienen.
Assassin’s Creed Valhalla GOLD Edition PS5-game
Dit is de standaard editie van Assassin’s Creed Valhalla voor de Playstation 5 (PS5), opvolger van de populaire voorgangers Assassin’s Creed: Odyssey en Assassin’s Creed: Origins. In Assassin’s Creed® Valhalla ben jij Eivor, een dappere Viking die grootgebracht is met verhalen over gevechten en glorie. Verken een dynamische en prachtige open wereld die zich afspeelt in de duistere middeleeuwen van Engeland. Overval je vijanden, breid je nederzetting uit en bouw je politieke macht op om jouw plaats tussen de goden in Walhalla te verdienen.
Walkthrough, How To, Tips And Tricks And A Lot More
Gameplay
Assassin’s Creed Valhalla levert een van de settings waar fans al sinds de begindagen van de serie om vragen: de Vikingtijd. Je kruipt in de huid van Eivor: een vooraanstaande zoon (of dochter) in een familie van adellijke Denen. Hij en zijn broer Sigurd willen een nederzetting stichten in Engeland voor eer en glorie – en om afstand te nemen van de ambitieuze koning Harald in Noorwegen. Eenmaal daar leert Eivor over een oude cultus die de stabiliteit van Engeland zou kunnen bedreigen, en het is aan hem (en zijn clan) om zich sluipend, vechtend, ontdekkend, bouwend en plunderend een weg naar de overwinning te banen.
Verkennen heeft zowel zijn charmes als zijn frustraties. Terwijl je door het Engelse platteland trekt, kom je drie soorten nevenactiviteiten tegen: artefacten (verzamelobjecten), rijkdom (krachtige wapens of vaardigheden) en mysteries. De eerste twee zijn vrij eenvoudig, en het verzamelen ervan wordt al snel vermoeiend. Je kunt maar een beperkt aantal kampen overvallen of kleine omgevingspuzzels oplossen voordat je je begint af te vragen of je die legendarische bijl of dat Romeinse artefact wel echt nodig hebt.
Mysteries daarentegen vertegenwoordigen het beste van wat Assassin’s Creed Valhalla te bieden heeft. Deze nevenactiviteiten zijn niet de simpele fetch quests of gevechtsuitdagingen van Origins en Odyssey. In plaats daarvan kun je van alles doen, van een nepoverval uitlokken door een huisje in brand te steken, hallucinogene paddenstoelen eten en hersenkrakers oplossen, tot je gevatheid bewijzen in Viking-rapgevechten. (Dit bestaat echt. Het heet “flyting”, en het is waarschijnlijk de beste terugkerende side quest in het spel).
Veel van de verkenningstochten zijn dus repetitieve bezigheden, maar een aanzienlijk deel ervan bestaat uit uitdagende, creatieve quests. Ik wilde me vaak storten op de mysteries in elk nieuw gebied, maar moest mezelf er dan met tegenzin aan herinneren dat Wealth- en Artifact-quests ook van vitaal belang waren om ervaring en uitrusting te verdienen.
Gevechten, invallen en nederzettingen
Zoals je van een game over Vikingrovers mag verwachten, staat de strijd centraal in Assassin’s Creed Valhalla. Je kunt verschillende wapens uitrusten, van strijdbijlen tot speren en bogen, en het vervolgens opnemen tegen grote groepen vijanden met je lichte, zware en afstandsaanvallen. Je kunt speciale vaardigheden verzamelen in rijkdom-subquests, passieve vaardigheden leren door ervaring op te doen en je favoriete vaardigheden en uitrusting voorrang geven naarmate je hogerop komt. Voor het eerst in de serie kun je ook met twee wapens zwaaien als je je schild wilt missen, maar dan moet je wel heel zeker zijn van je timing.
De gevechten zijn vergelijkbaar met die in Origins en Odyssey, met de nadruk op snelle aanvallen, pareren en ontwijken, vooral als je met grote groepen vijanden te maken krijgt. Dit keer is de camera echter iets verder naar achteren getrokken dan voorheen en hebben vijanden niet zoveel HP, waardoor de gevechten beter beheersbaar en gestroomlijnder zijn.
Ik vond de ervaring iets makkelijker dan in de vorige twee games (vooral omdat je, als je veel side content doet, bijna altijd over-leveled bent voor de hoofdquest), maar er zijn twee verzachtende factoren. Ten eerste zijn je healingopties beperkt, wat betekent dat een paar fouten in het begin je een heel gevecht kunnen kosten. Ten tweede is je uithoudingsvermogen (dat je gebruikt voor beide zware aanvallen) beperkt, dus je kunt niet meer oneindig ontwijken. Pareren is belangrijker dan ooit – daarom was het misschien niet zo’n goed idee om de “ontwijk”-knop rood en de “pareer”-knop oranje te maken, maar je leert ze na verloop van tijd wel uit elkaar te houden.
De gevechten zijn gevarieerd genoeg om interessant te blijven, vooral omdat je veel verschillende soorten vijanden tegenkomt, elk met een andere strategie. Maar het echte plezier zit hem deze keer in de massale gevechten. In tegenstelling tot de simplistische, repetitieve veroveringsgevechten in Odyssey, moet je in Valhalla kampen en kloosters op en langs de waterwegen van Engeland overvallen. Aangezien elk doelwit anders is en geen twee hun rijkdommen op dezelfde plek opslaan, is elke overval een uitdagende en dynamische ervaring. De beloningen zijn ook van levensbelang: materialen om je nederzetting mee op te bouwen.
Een andere semi-nieuwe functie in Valhalla is Ravensthorpe: je thuisnederzetting in Engeland. Door materialen te verzamelen en deze te investeren in lokale bedrijven (een visserij, een brouwerij, een leerlooier enzovoort) kun je je nederzetting verbeteren, wat je toegang geeft tot nieuwe aanpassingsopties en quests. Het is niet heel erg verschillend van het opbouwen van je villa in Assassin’s Creed II, maar het einddoel is gevarieerder dan alleen geld verdienen.
Stealth en progressie
Als je dacht dat een bloedstollende Vikingkrijgerfantasie niet bepaald te rijmen valt met een afgemeten stealthgame over het chirurgisch verwijderen van belangrijke doelwitten, zul je misschien teleurgesteld zijn dat je het bij het juiste eind had. Hoewel stealth nog steeds een belangrijk onderdeel is van Assassin’s Creed Valhalla, heeft het de plaats ingenomen van de open gevechten. Als je het niet wilt gebruiken, is het bijna nooit nodig – en als je goed genoeg bent in open gevechten, bespaart stealth je eerlijk gezegd niet eens zo veel tijd of moeite.
Stealth heeft mechanisch gezien niet veel om het lijf. Druk op een knop om te hurken; blijf stil en uit het zicht om vijanden niet te alarmeren; besluip ze van achteren of van boven om ze te vermoorden met het iconische verborgen mes uit de serie. De meeste vijanden gaan in één klap neer; een select groepje kan niet zonder meer worden vermoord, maar dat is veel minder een probleem dan in Odyssey. Moeilijkere doelwitten kunnen ook een korte timing minigame vereisen. Als je Eivor opbouwt met stealthy-vaardigheden, is het een levensvatbare manier om te spelen, maar het spel oriënteert zich echt rond open gevechten, of het nu gaat om het overvallen van een klooster met je bemanning of het vechten tegen een van de vele moeilijke bazen van het spel.
Over personage-progressie gesproken, het is hier een beetje interessanter dan het was in Origins of Odyssey. In plaats van gewoon vaardigheden te kiezen en automatisch krachtiger te worden, moet je kiezen welke vaardigheden en stat boosts je wilt. Je hebt relatief weinig ervaring nodig om een level omhoog te gaan, en elk level levert twee “vaardigheidspunten” op, die je kunt gebruiken om verschillende knooppunten op een groot bord vrij te spelen. Deze knooppunten kunnen je weerstand tegen mêlee of je stealth-schade verhogen, of je affiniteit met een bepaald type uitrusting. Er is dus veel speelruimte om Eivor te optimaliseren voor jouw speelstijl.
Bepaalde nodes ontgrendelen nieuwe gebieden op het speelveld, dus als je een level omhoog gaat, is het altijd touwtrekken tussen “Deze vaardigheid kan nuttig zijn” en “Ik vraag me af wat die vaardigheid kan onthullen”. (Als je Final Fantasy X hebt gespeeld, vertoont het meer dan een oppervlakkige gelijkenis met het Sphere Grid). Het is een organische en bevredigende manier om een personage aan te passen.
Verhaal
Het is 873 na Christus en de Denen zijn nog nooit zo machtig geweest. Maar ze zijn ook nog nooit zo verdeeld geweest, zoals de gretige jonge koning Harald van Noorwegen laat zien wanneer hij probeert de strijdende clans te verenigen. De Vikingbroers Sigurd en Eivor willen hun eigen koninkrijk stichten in plaats van trouw te zweren. Ze verzamelen hun dorpsgenoten en vertrekken naar Engeland. Daar hopen ze hun eigen Deense nederzetting te stichten tussen de oorlogvoerende Saksische koninkrijken.
Wat Eivor’s persoonlijke verhaal betreft, is het allemaal behoorlijk meeslepend. De vriendschap tussen Eivor, Sigurd en Sigurd’s vrouw, Randvi, zorgt voor een sterke emotionele kern, en er zijn veel interessante bijfiguren die in elk nieuw hoofdstuk opduiken. Het conflict tussen de heidense Denen en de christelijke Saksen is geworteld in de echte geschiedenis, en het is interessant om te volgen hoe de twee groepen met elkaar omgaan – en hoe ze dat niet doen.
Het enige grote nadeel van dit alles is dat het verband met de Assassin’s Creed-mythos gedurende een groot deel van het spel nogal zwak is. Eivor is geen Assassin (of Hidden One, aangezien de naam “Assassin” op dit moment nog een paar honderd jaar op zich laat wachten), en hij wil ook niet in hun rangen opgenomen worden. Hij draagt zijn verborgen lemmet openlijk en gaat akkoord met de jacht op de Order of Ancients (de proto-Templars), alleen omdat Sigurd een paar Assassin-vrienden heeft gemaakt tijdens zijn reizen.
Een Assassin’s Creed-game waarin stealth van ondergeschikt belang is en het hoofdpersonage slechts zijdelings verbonden is met de titulaire groep kan werken, zoals Assassin’s Creed IV: Black Flag aantoonde. Maar Black Flag had ook een zeer diep en gedetailleerd mechanisme voor scheepsgevechten om op terug te vallen; Valhalla is de gebruikelijke gameplay-loop, maar zonder een expliciete Assassin-connectie.
Er is ook een hedendaags deel waarin je speelt als een Assassin genaamd Layla, die ook ons POV-personage was in Origins en Odyssey. De delen zelf zijn er alleen om het historische verhaal wat context te geven. Er is een behoorlijk mysterie in het midden van Layla’s verhaal, maar je zult er waarschijnlijk niet te veel over nadenken tussen de intermezzo’s door.
Graphics en geluid
Assassin’s Creed Valhalla moet ons laten zien wat de PS5 en Xbox Series X kunnen als het gaat om cross-gen games. Het is heel goed mogelijk dat de next-gen versie van Valhalla er geweldig uitziet; ze waren echter niet beschikbaar tijdens de reviewperiode, dus ik zal moeten oordelen op basis van een PS4-exemplaar, gespeeld via backwards compatibility op een PS5.
Het goede nieuws is dat de game prachtig is, hoe dan ook. Van de bergen van Noorwegen tot de glooiende heuvels van Engeland, de landschappen zijn rijk en gevarieerd. Voordat alles is gezegd en gedaan, vind je je weg door weilanden, bossen, moerassen, militaire kampen, steden, kerken, kloosters en zelfs een aantal meer exotische, spoiler-laden locaties. Het rijke kleurenpalet en de gedetailleerde texturen laten het spel knallen, vooral wanneer je op een zonnige dag een groen gebied verkent. (Aangezien dit nog steeds Engeland is, speelt een groot deel van het spel zich af in grijs, somber weer, en dat is ook prima).
Het geluidsontwerp is ook van topklasse, met pittige optredens van Magnus Bruun en Cecilie Stenspil: Deense acteurs die respectievelijk de mannelijke en vrouwelijke versie van Eivor inspreken. Als je met je beugschip over Engelse rivieren vaart, vertelt je bemanning je verhalen of speelt ze Scandinavische deuntjes. Zelfs alleen al het scala aan accenten in het spel, dat varieert van Deens tot Deens en Saksisch tot Saksisch, afhankelijk van je exacte regio, is indrukwekkend.
Verdict
Op het moment dat ik deze Assassin’s Creed Valhalla review schrijf, heb ik zo’n twee -dozijn uur in het spel gestoken, en ik ben bereid om terug te gaan voor meer. Ik geniet van het gevechtssysteem, het verhaal en het gevoel van verkenning. Tegelijkertijd geeft het feit dat ik waarschijnlijk pas op ongeveer een kwart van de weg ben, me een pauze. In dit spel is heel veel te doen; sommige dingen zijn leuk, andere vervelend, en soms vraag ik me af of de balans wel gunstig is.
Assassin’s Creed Valhalla is een gemakkelijk genoeg aanbeveling voor serie fans die willen weten wat er daarna gebeurt, of next-gen kopers die willen een vlezige open-wereld titel voor hun eerste PS5 of Xbox Series X uitstapje. Toch is het moeilijk om het gevoel dat Assassin’s Creed, als een serie, heeft veel interessanter, inventiever en gerichter games gehad in het verleden af te schudden. Nu de Origins/Odyssey/Valhalla-trilogie is afgerond, is het waarschijnlijk tijd voor een nieuwe grote shakeup.